Σκαπανέας της γκουρμέ αντίληψης στο γαστρομαργικό πεδίο, τον καιρό που η τοπική κοινωνία ούτε που υποπτευόταν την επανάσταση που ερχόταν πανελληνίως στον συγκεκριμένο τομέα.
Ξεκίνησε τη δράση του στο θρυλικό «Μουράγιο», την ψαγμένη ταβέρνα του Καστελλόκαμπου, που εξελίχθηκε σε εστιατόριο με προχωρημένη άποψη ως προς το μενού, τη σύνθεση πατροπαράδοτων και πιο σοφιστικέ γεύσεων, την οργάνωση, τη λειτουργία, την εξυπηρέτηση, την αισθητική του καταστήματος. Επιχειρηματίας με ένστικτο, ανίχνευσε, βαθμιαία, την κόπωση του κοινού από την ομοβροντία των γαστρονομικών προτάσεων, αλλά και την τάση για οικογενειακές περικοπές, και αναδιπλώθηκε σε μια πιο απλοποιημένη μονάδα στο Ρίο, το «Ναύτ-οικο», όπου συνδύασε αναγνωρίσιμα πιάτα με φαστ εξυπηρέτηση, μετατρέποντας το κατάστημα, βαθμιαία, σε νέο τόπο συνάντησης Πατρινών και επισκεπτών, μικρών και μεγάλων, πανεπιστημιακών και φοιτητών, σε μια πιο «ελληνική» πλατφόρμα. Θήτευσε μεγαλοπρεπώς στο κέτερινγκ, από το οποίο αποχώρησε, και πάλι εξ ενστίκτου, μόλις είδε την επερχόμενη ξηρασία της κοσμικότητας.
Έχει κι ένα πιο καλλιτεχνικό άλτερ έγκο: Ζωγραφίζει και φροντίζει αυτοπροσώπως κάποιες διακοσμητικές λεπτομέρειες των καταστημάτων του.
